Zelfhelpgroep Buitenveldert 29.3.2010 – AJErnststraat112, Amsterdam
12 deelnemrs, wv 2 nieuwelingen.

De avond wordt om 20 uur geopend door de gespreksleider, nadat is afsproken het maken van het verslag aan een andere deelnemer over te laten. De nieuwe bezoekers worden speciaal welkom geheten en ontvangen de gebruikelijk aanwijzingen en documentatie.

Uitgenodigd tot het doen van suggesties ter bepaling van het gespreksonderwerp, doet A het volgende voorstel:

A: het valt mij op dat veel mensen die gestopt zijn met hun verslaving terecht komen in een negatieve houding die verdacht veel op die van de verslaving zelf lijkt. Dan overheerst een merkwaardig gevoel van ‘ik zou wel willen (drinken, spuiten, slikken, gokken, geilen, enz., enz. ), maar ik kan (mag) niet meer…..’ en daar hoort dan vooral ook een sneu gezicht bij. Eigenlijk vind ik dat heel kinderachtig. Je zou je namelijk ook kunnen voorstellen dat mensen zich eindelijk vrij voelen en in hun kracht voelen te komen om constructieve dingen te gaan doen in plaats van onder uit te zakken, uit te glijden, te verliezen, enz., enz. Kortom, eigenlijk betekent het afrekenen met je verslaving dat je aansluitend overschakelt op een andere versnelling en overstapt op constructieve acties in de (terechte) verwachting dat dan pas je leven echt spannend en de moeite waard wordt.

Uit de reacties blijkt dat de aanwezigen dit voorstel algemeen als positief en uitdagend ervaren en derhalve uitkiezen als gespreksonderwerp, waarna het gesprek zich ontwikkelt als volgt:

B: ik denk bij zo’n onderwerp vooral aan de situatie, niet zozeer van nu, maar van over een aantal jaren – doe ik dan weer eens bijvoorbeeld een borrel – dat is anders denken dan in de taal van ‘ik ben een alcoholist’ – dat laatste geeft een bepaalde identiteit aan, zoals bijvoorbeeld ‘de allochtoon’ of anders: de zoon van, man…, op die manier ben je zoveel – ik ben ook afhankelijk van het middel – toch kan ik mijn gedachten heel makkelijk op iets anders richten – als ik duizenden eigenschappen heb, dan kan ik mijn krachten toch zeker ook op veel andere kanten richten – dat maakt het wel makkelijker….

C: dit onderwerp is wel zeer essentieel – immers: het gevecht tegen de verslaving zou anders eindeloos door kunnen gaan – er komt bovendien energie vrij – daarentegen loopt het pad van de verslaving absoluut dood – daarom is het anders richten van mijn energie zeer essentieel – vroeger hing voor mij de wereld aan elkaar door de beurs, die overheerste mijn gehele denken en doen – was daar noodgedwongen mee bezig – nu sta ik er heel anders in – ziet de wereld er totaal anders uit – daarom ook is het voor mij zo belangrijk als ik andere mensen zie doorzakken – dat hoort voor mij heel erg bij elkaar – voel dan heel intens geen zin meer te hebben daar weer aan te beginnen – heb daar geen aandacht (meer) voor – vind dit een mooi onderwerp….

D: mijn stoppen hier aan tafel is een bevrijding geweest – wilde in die vroegere machteloosheid ook niet blijven hangen – die negeer ik – het voelt ook niet meer moeilijk – ik voel me vrijer – vroeger was ik gewend dwangmatig te denken – misschien hangt het ook af van de mate van verslaving – in ieder geval geldt voor mij: er een punt achter zetten – die vroegere manier van leven is voor mij gewoon geen optie – en hoe sterker dat gevoel, des te minder de twijfel – trouwens een goede reden om naar de groep te komen – hier word ik met de neus op de feiten gedrukt – hoop dat ‘t allemaal goed gaat – trouwens, merk ik, allengs wordt alles makkelijker…

E: op eigen verzoek wordt deze bijdrage niet weergegeven.

F: de groep verschaft een ideale uitgangspositie – kan me ook niet voorstellen dat je zo met roken kunt stoppen – de tijd werkt – 20 jaar geleden stopte ik zelf – kreeg toen manisch veel energie – maar die versnipperde – ging met sport over alle grenzen heen – heb op ‘t werk veel verslonsd – ging dan met dat ontevreden pakket met collega’s om 16 uur naar Hesp – werkte volstrekt dwangmatig – later waren mijn vergaderingen niet meer voorbereid, dus ging ik af – raakte gefrustreerd in m’n werk – heb dat alles in therapie besproken – de meeste mensen hebben een carriëre of gezin, maar ik niet – ik liep vast – het onderwerp vanavond is prachtig, maar je moet wel alternatieven hebben; zelf ging ik enorm in inkomen achteruit en dat is niet makkelijk – naarmate de tijd doorgaat en het weer beter wordt nemen de mogelijkheden toe, bijvoorbeeld naar buiten gaan – van vroeger heb ik het idee over gehouden dat ik niet in slaap kan vallen – met een schuin oog kijk ik dan naar een pilletje – de verleiding blijft….

G: zonet kwam ‘de topsporter’ in beeld – gehandicapten zitten ook in zo’n situatie, bijvoorbeeld topsporters met kunstbenen – school-voorbeeld van de dingen die je wel kunt: geen afscheid willen nemen, omdat ze je onterecht behandeld hebben – schuld leggen bij een ander, zoals de werkgever – maar als je daar vanaf bent kan je gaan zoeken naar nieuwe dingen waar je sterker van wordt, zoals vriendschappen / waar je overigens wel aan moet blijven werken – maar: steeds denken dat je ‘iets’ niet kunt, dat werkt verlammend!

H: ik kwam hier om te onderzoeken in hoeverre ik verslaafd ben – nu ben ik een stuk verder – ‘t begrip ‘verslaafd’ blijft voor mij een ontdekkingsreis – zou best kunnen dat ik de neiging heb tot dwangmatig gedrag – kan dat trouwens ook makkelijk weer wisselen – heb zeker de neiging heel eenzijdig bezig te zijn.

I: ik worstel nog tamelijk met mijn verslaving – heb nog trek – wil andere afwegingen maken – wil ook volhouden – soms komt ‘het’ als sluipmoordenaar terug – maar: weken zonder alcohol: geeft andere energie, alsof ik dan in een andere ruimte sta – dat voelt kwetsbaar – heb vooral in de weekends kracht nodig ter voorkoming van de vlucht in de alcohol – ik ben dat stadium nog niet genaderd – hoop daar wel te komen.

J (nieuw): moet er wel aan blijven denken – was een paar keer in de kliniek – als ik er maar aan blijf denken, dan gaat ‘t goed – maar ik ben gaan samenwonen – daarna weer in de kliniek – voel wel dat ik ermee bezig moet blijven, anders gaat ‘t fout – dus ook vooral blijven werken en sporten – denk trouwens niet dagelijks aan drugs – blowen geeft mij niet een sterke drang – kom nu net uit de drugsboerderij, daar was veel hardlopen – bezig zijn – voor mijn terugval nam ik 8 maanden geen coke meer, maar wel drank – veel op bed gelegen – wil ook echt niet gebruiken – in ieder geval geen coke, maar denk ook af en toe wel aan een biertje….

K: ik kom uit Finland, maar leef nu al 16 jaar hier in Nederland – toen ik jong was had ik geen problemen – bij het ouder worden kwam meer en meer de drank, in ieder geval meer dan bij anderen – in de laatste zes jaar is alles uit de hand gelopen – komt de verslaving zo dichtbij – is ook de vader van een vriendin als alcoholist gestorven – zij wilde nooit als haar vader worden toch is ook dat zo gebeurd – en duurde het ook nog eens 3 of 4 jaar voordat ik zelf naar de Jellinek ging en dat kon toegeven en therapieën kreeg, waar ik leerde dat eens verslaafd, je dat dan altijd met je meeneemt – dat blijft aan je kleven – soms zie ik een tv-serie, waar een vrouw verslaafd raakt en gedwongen wordt om af te kicken – ze is dan 40 jaar en 20 daarvan verslaafd – ze groeit niet meer op geestelijk nivo – het is een diepgaande serie, waarin ik veel van mezelf herken. Zelf heb ik de laatste zes jaar een lange relatie verpest – ook m’n werk – ik ben blijven stilstaan – geloof nog wel in herstel – woon hier op de hoek – stelde mijn komst naar hier steeds maar uit – ben nu blij wel gekomen te zijn.

Hiermee is gespreksronde voltooid en krijgt A, die het onderwerp inbracht, gelegenheid af te ronden.

A: ik ontdekte indertijd niet zelf dat ik verslaafd was. Het werd mij ‘gewoon’ meegedeeld en opeens begreep ik het; ging de zon op en ik de kliniek in: een andere stad, allemaal onbekende mensen, meteen ook de AA met een duidelijke boodschap: gefeliciteerd – je hebt mazzel gehad, want je leeft en kan er nog wat van maken: geen zelfbeklag, maar gewoon aan de slag – actie – op zoek naar het vervolg! En daardoor heb ik het zelfhelpprogramma ook altijd gevoeld als een opdracht om te leren allerlei eenvoudige zaken in de gaten te houden, niet op een overdreven manier maar zodanig dat het bij mij past – en dan blijkt bijvoorbeeld dat langzamerhand je hele leven gaat veranderen en zelfs factoren als ‘zelfmedelijden of zelfbeklag’ gewoon verdampen. Het blijft een voorrecht dit alles wekelijks te beleven door het eenvoudig ‘meedoen’ aan een zelfhelpgroep zoals deze. Bedankt.

A wordt bedankt voor het onderwerp, terwijl aansluitend eenieder wordt geadviseerd enig geld in de groepspot te werpen en tenslotte de bijeenkomst wordt gesloten om 21.30 uur.

Amsterdam, 30 maart 2010.